For lenge sea, i gammal tid
bodde Baulekara på Bauletangen
Døm ga følk skyss hit og dit
Døm gjekk tidligslått på sommern
Havfruebaulen het far i hus
Der gjekk det i bannskap og skrål
To sønner han hadde, Nils og Per
Som far, så sønn; like grove i mål
Gammal og grå fortelte’n Nils
om en efta han låg og søv
I kveldens skumring
det banka på dør
En fremmenkar stod i eininga
han skulle over tel Elstangen
“Det koster en tolvskjelling”
sa’n Nils fra Bauletangen
“Legg tolvskjellingen på stolen”
ba’n Nils tel fremmenkar’n
Da døm steig i båten knaka det
så jævlig at’n skulja tru’n skulja gå ifra hinaen
“Ei gammal kjerring har hengt opp seg
je må fram før natta blir grå
Je ska i flere presetegjeld”
fortelte karen, så brå
Han Nils, han slo seg vrang
Han vart reint ut arg
“Reis du tel hælvete
og høll itte en gammal mann for narr!”
En blest slog ut bak båten
Han var borte, faen var vekk
Ute ta syne og ute ta sinn
Det hadde vøri Faen sjøl
Da’n Nils kom hem
tel Bauletangen
hadde skjellingen
Brønne seg djupt ned i stolen