Hardt å halda ut:
enno ingen Gut!
Det er langt so lenge vona!
Mangein Gut saag eg,
som saag blidt paa meg,
men han tok meg ikkje til si Kona.
Ung var eg ein Gang
full af Dans og Sang,
som den friske Blom eg blømde;
Gutar raudnad’ daa,
naar dei paa meg saa;
men eg eldest, og dei fraa meg rømde.
Ragnhild ho var klok,
som sin Gunnar tok,
om han enn vardt kalla “Knoken”.
Havde ogso eg
tenkt som saa med meg:
“Best at bita paa den fyrste Kroken!”
