Tek du sekkjen, han er så tung,
har ikkje tømt han frå då eg var ung.
Tyngd og tæra, eg var ikkje trygg.
Pusta og pesa, han gnog på min rygg.
Kva kan eg sei? Eg tenkjer du undrast no?
Eg dreg deg inn, langt inn i den myrke skog!
Din veg vart bein, no krengjer han krasst.
Og vi forsvinn – frå himlens paradis!
Men du forstår? Eg vonar du høyrar på!
Ein augneblink, ditt hovud fell då på skrå.
Din veg vart bein, han svinger kvast.
Og vi forsvinn – frå himlens paradis!
Torden gjallar no, skyar skiftar form.
Gnist og kalde gufs, bris vert no til storm.
Når timen er komen og dagen er natt,
opnar eg skkjen og syner min skatt:
Syner fram min skatt, syner fram min skatt!
Vil du vandra saman med meg
ned i djupets uvisse veg?
Kaldare, myrkare, eg leiar an.
Vandrar du med meg, då vandrar du fram!
Tek du sekkjen, han er så tung,
har ikkje tømt han frå då eg var ung.
Tyngd og tæra, eg var ikkje trygg.
Pusta og pesa, han gnog på min rygg.
