Det var Torstein Davidson,
han ville til bryllaups bjode;
og det var Falkvord Lommannson,
han let sine hestar ringskoe.
– Riddaren vågar han livet sitt fyr ei jomfru. –
Det var årle om morgonen,
soli ho ryr i dalar,
opp stend Falkvord Lommannsson,
legg på forgylte salar.
– Riddaren vågar han livet sitt fyr ei jomfru. –
Det var Falkvord Lommannsson,
han seg avgarde rei:
der grodde kje graset på femten år,
der hass grågangaren steig.
– Riddaren vågar han livet sitt fyr ei jomfru. –
Det var fruva Vendelin,
ho såg seg att yvi herd,
då såg ho Falkvord Lommannsson
med herskeleg stor’e ferd.
– Riddaren vågar han livet sitt fyr ei jomfru. –
“De takje av meg mitt hovudgull
og setje på meg silkje luve;
kjem han inn Falkvord Lommannsson,
han helsar meg fyr ei fruve.”
– Riddaren vågar han livet sitt fyr ei jomfru. –
