Kongen og Knut liten dei satt yvi bord
– Iseliljan –
Dei tala så mange dei skjemtande ord
– Så såre syrgjer Sylvelin for lisle Knut i løyndom. –
Knut liten han salar sin gangaren grå.
– Iseliljan –
Så ride han seg til Sylvelins gård.
– Så såre syrgjer Sylvelin for lisle Knut i løyndom. –
Han klappa på døri med fingrana små.
– Iseliljan –
Å statt no opp Sylvelin, skreid loka ifrå.
– Så såre syrgjer Sylvelin for lisle Knut i løyndom. –
Å Sylvelin ha på seg stakken blå.
– Iseliljan –
Så skreidde ho lokone til og ifrå.
– Så såre syrgjer Sylvelin for lisle Knut i løyndom. –
Dei banka på døri med glaven og spjut.
– Iseliljan –
Er du inne Knut liten, du kjeme vel ut.
– Så såre syrgjer Sylvelin for lisle Knut i løyndom. –
Knut liten han ut gjennom dørene sprang.
– Iseliljan –
Han rudde den vegen som fyrr var så trong.
– Så såre syrgjer Sylvelin for lisle Knut i løyndom. –
Knut liten han stige på gangaren grå.
– Iseliljan –
Eg vil rida til kongen, og vera hans måg.
– Så såre syrgjer Sylvelin for lisle Knut i løyndom. –
Knut liten han rister på blodute sverd.
– Iseliljan –
Ha’ du’kje vore konge, du ha’ vore det verd.
– Så såre syrgjer Sylvelin for lisle Knut i løyndom. –
Knut liten, Knut liten, du stiller ditt sverd.
– Iseliljan –
Eg gjev deg Sylvelin, du er det fulla verd.
– Så såre syrgjer Sylvelin for lisle Knut i løyndom. –
