Å bån og veslegut heiter eg
og pil og bogje hev eg med meg.
Kom ræven raue,
no skò du daue,
no skyt eg deg.
Å ræv du slett aldri tenkje må
at du meg lombi skò stele frå.
Kjem du i skogjen,
eg skyt med bogjen,
skò du få sjå.
Og burtafor stoga ein bekk der renn,
der set eg upp både sag og kvern
og byggjer båtar,
båd’ skip og flåtar
på sjøen fin.
Te mest eg set upp ei hanafjør
og so te gullandet då det ber.
Sjå skipet raular,
ja sjå det seilar,
snart er me der.
So kjem eg att med ein tunne gull,
med lomb og sauir og silkjeull
og fuglar kjøne,
båd blå og grøne,
som syng i krull.
Ja fuglar kjøne,
båd’ blå og grøne,
som syng i krull.
